De Revisor. Jaargang 34

[p. 22]

Micha Hamel
Ideetje

Ik heb een vriendin die zegt het genie van deze tijd is dat
we er allemaal een partikel van zijn. Er zijn nu meer mensen
die één keer in hun leven een meesterwerk maken, want we hebben
ons allemaal ontzettend gespecialiseerd en wij zijn ook veel meer van het
samenwerken. We moeten ook wel want het is geen doen meer om alles te proberen
te weten of te kunnen zoals vroeger. Ook kunnen we tegenwoordig veel beter naar
elkaar luisteren. Die mannen van toen gedroegen zich als despoten, echt waar, wij leven
in een veel diverser en opener tijd, wij zijn meer gericht op interactie en vormen dus eigenlijk samen
zo'n geniaal brein, in plaats van dat er één grote geest is die alles verzint of snapt. Ook vanwege de vele
communicatiekanalen die de hele dag openstaan worden alle nieuwe dingen veel directer gezien en
beoordeeld en begrepen en creatief op doorgegaan door andere mensen

Ik zeg ik vind een relatie net zoiets als een
keukenmachine die je op televisie gedemonstreerd ziet worden door een knappe
man en een lekkere vrouw in enorme keuken want je denkt dat wil ik ook die moet ik ook
hebben daar word ik gelukkig van maar heb je dat ding eenmaal lukt het je nooit om er zo flitsend
mee om te gaan en er voor de juiste handelingen de passende onderdelen op te schroeven omdat je al
die te vele hulpstukken hebt weggeborgen in de bijkeuken of in de gangkast want je hebt thuis niet
zoveel ruimte als die Amerikanen en daarin in die kast bedoel ik worden plastic dingen goor en stoffig
dus je bent eens een keer oké het gebeurt niet vaak genoeg een kastje aan het soppen en ineens flikkert er
een of andere crèmewitte ring of een conische staaf met een tuutje eraan voor je neus op de grond en
denk je wat is dat voor ding kwam dit met de magnetron mee of bleef dit over nadat ik de afwasmachine
had aangesloten of nee dit hoorde bij die speelgoedtractor en dan breng je het naar de garage en nog een
halfjaar later stuit je weer op dat ding dat ene ding of is dit een andere dit is toch uit dat internetinbouw-
pakket dat we niet nodig hebben omdat we via de schotel alles draadloos doen waarom zit dat dan hier
onder in deze overvolle dus helemaal niet meer met klemmen afsluitbare doos waar we de overtollige
stofzuigermonden en reservekoelkastbakjes in bewaren en hoe lang ligt-ie hier al tussen verscholen ik leg
'm zolang even op dit plankje kan die kist tenminste dicht nou krijg de rambam heb ik dit we waren toch
klaar voor vandaag slingert dit waar was dat ook alweer voor of liever waarvan ik weet het even niet zo
snel ik heb geen idee maar alles wat je een jaar niet gebruikt en verder niet seizoensgebonden is zoals

[p. 23]

 

schaatsen vliegers of een kampeergasstelletje dat wel zijn moet je zonder pardon wegmieteren omdat

 

anders je hele huis van kelder tot nok vol met zooi komt te liggen dus ja, hartstikke logisch eigenlijk, gooi

 

je het schouderophalend en ietwat bozig-opgelucht samen met een kubieke meter andere vage troep in

 

de vuilnisbak en verdomd nog geen halfjaar later staat je partner het kerstdiner te maken en is ze einde-

 

lijk met kookboek en al bij de pudding of heet dat dan een Franse flan en ga je op haar commando

 

vloekend en ter harer geruststelling grapjasserig tierend eerst naar de handleiding zoeken in de handlei-

 

ding-en-garantie-bewijzen-schoenendoos en dan met dat veertientalige boekwerk in je hand naar dat

 

ding zelf en schiet je met je hoofd diep in jullie vazen-, wok- en fonduesetkast, maait er wat in rond tot

 

ineens dat kloteding eerst in vage contouren daarna in volle glorie in detail in full colour hagelnieuw

 

voor je geestesoog opdoemt en herinner je je in één flits jouw dik tevreden glashefgezicht na die opruim-

 

zaterdag van afgelopen juni maar bovenal, bovenal, bovenal die lachende Amerikaan die nu met jouw

 

tweehonderdnegenveertig euro aan een klaverbladvormig zwembad een joekel van een cocktail aan het

 

bestellen is en richt je je woede uit schaamte voor je warhoofd, je overenthousiaste rigoreusheid, je

 

vergeetachtigheid, je algehele stompheid, alsook tot behoud van de goede sfeer omdat de gasten er bijna

 

aan komen op die gehaarföhnde gozer en zijn wittetandenbek en zeg je geen idee waar dat ding is ik heb

 

dat nooit gecontroleerd of al die dingen wel in die doos zaten maar weet je nog dat ik zei koop nooit via

 

de televisie iets want dat zijn allemaal dieven en jij zegt ja hallo maar jij en jouw moeder die beleggen ook

 

niet jullie denken dat als je je spaargeld naar de bank brengt dat je daarvan rijk wordt o krijgen we dit

 

weer dus zeg ik ik heb hier nog een ander ding kun je het daar niet mee doen want die ronddraaiende

 

messen die kloppen het eigenlijk toch ook een soort van en dan hou je gewoon je hand erop of je duwt

 

een plastic bord op de bovenkant kom hier ik help wel even