De Revisor. Jaargang 33



[pagina 102]
Jaap Tempelman Weg restaurant In de laatste zaal gonsden de tafel gesprekken rond, rugwervelende insekten, dood gevogelte, rood wild haar van een voormalige bewonderaar geverfd met henna als een hippie Roodborst op het betere bord aan gesneden, stokbrood van pijn bomen, bladergelijke deugden over een sliertje tong geplakt een toefje hart gestreken Troostbier uit een vat met hoge gisting, droge sauvignon door het servies meisje aan de voet geserveerd voor een nipte dronk heil Dat moment ging niet slecht maar het mes stak bij het heft de vork wipte het varkensgehakt uit de schaal met garnalen op het sneeuwwit nagelaten linnen overhemd De ring van de eeuwig vingerende liefde ging van hand tot hand tegen eigen verlies toen regen beider ogen verblind verdronk na een dag vol zonneschijn
[pagina 103]
Vrieskou onder de aardbeien sneed een diepe zenuw bloot een kreet van schrik, een hand schoot omhoog, een hoofd zich brak Buiten wachtte een storm met donder stenen, blad stoof alle kanten uit midden in het oog van de oor kaan een zwervende roos de verwoeste guirlande