De Revisor. Jaargang 32

[p. 131]

Kees van Domselaar
Gedichten

Chapel Ardente

Als oude koninginnen sterven en alles hapert
en het hoofd zit in de weg
en als een belofte die achter ons ligt
wordt het weer voorjaar
en we zouden willen schreeuwen
als in een echt Duits woud
en overal is rouw met leegtes achtergelaten
met plannen maken, ja zeggen
bloemschikken, aftrekken
en je zoon breekt zijn arm
en je voelt de schroefdraad van de tijd
en je hebt lief, en je bestaat
zoals vogelpest, en je begroet
de donkere broeder van de slaap
o wisseltonige, postfris
wil je zijn, rauwelijks als een arrestatie
gebalsemde, waar is
je innerlijke woning
waar blijft de lokale tijd.

[p. 132]

In zijn slaap slaan mannen met grote hamers

In zijn slaap slaan mannen met grote hamers
op zijn kop, kraken de schedel,
eten betekenissen op

hoe hij schermutselt met zijn tijd
en wakker wordt als zoekopdracht:
hoe weet de vlieg,
voordat hij vlieg is, wat kop
moet worden en wat staart

terug in de klaarblijkelijkheid
in de spagaat van wieg en graf
het is voorjaar en hij ziet weer
hoe het groen kruipt in het gras

maar als 's avonds laat de sterren komen,
de maan schijnt, de geest waait
de wind draait, een deur slaat
ruist langs het onbewolkte
een lieflijke stem

‘zal ik rozen brengen naar haar graf
of onder vaders boom
de bloeiende troost vertrappen’

in zijn slaap slaan mannen met grote hamers
op zijn kop, kraken de schedel
eten zijn antwoord op.

[p. 133]

Als het gebeurt

Als het gebeurt, dat de kouwe kraai neerstrijkt
die de dag breekt en de hoop een slappe hand is
en het luistert niet meer nauw

Als het gebeurt, dat in de stilte van het uur
wij onszelf moeten verlaten en heel het lichaam
kiert en tocht

Als het gebeurt, dat de rots de golf breekt
en wij nog zouden willen praten
maar dat het nu daarvoor te laat is