De Revisor. Jaargang 30

[p. 82]

Thomas Blondeau
Musée de l'homme

parijs vreet dagelijks honderd twintig verliefde maagden,
smakkend langs lanen bijt ze hen de hoofden af
droomgelei langs haar mondhoek en vingers in het nat

zomer- het was maar een heet zigeunergraf
judith en ik, blowogig naar de schaamlippen van
een inheemse op sterk verhaal:
‘het bewijs van hete bliksems’
stond er in bleek geschrift,
op een sokkel, benen wijd en afgebonden
picasso scherpte zijn penseel en leunde achterover
clichés was hemingway en ook de ondergaande zon.

later sloegen we scherp en al bruggen en torens
een potje wurgliefde en we wisten nog geen neuk
over ooit een hete julidag en verstikken.
Of hoe ik eens janken zou naar het bliksemkrikken.

parijs schopt alle dagen vijfhonderd bedelaars in bestelwagens
terug naar af plaatst hun gouden ogen in de bek
en bindt de benen af.