De Revisor. Jaargang 30

[p. 41]

[p. 42]

Atte Jongstra
Gedicht

Dat we luchtig in de open verzen zitten en
flink hoesten kunnen met de klinkers om
ons heen, alles open blaasbroek
en tochtdeur midden in het klankpaleis
van eens, dan we geslacht en alles erbij halen
om de boel eens flink op te toeteren, mikmak
met fluit en zo ons langzaam overeind gezet,

wil geschreven zijn dat een godsakkernakelse
kakofoon in 't briesorkest staat als een nieuw
gemaakt eoolmachien, alles, balken, sleutels,
noten, snerpend scheef, maar wichtig toch
als lichte windmuziek ter waai, ter vlaag, ter
ontschepping van hetgeen geschapen werd,
wild en woest te maken weer, dan hoestend
weer da capo naar den beginne toe om nog
eens uit te blazen,

wil geschreven zijn, dat we zijn, met blaashoorn
en slagvel en koperen ketels naar hier gekomen
om kond te doen van ons - ja wij zijn er ook nog
helemaal, willen zijn vanachter vanonder de
adem wild geschreven, op braakmuziek en
breukdeun en de krachtmelodie van luchtvoeten
de wereld in geblazen, als er inzit en uitkomt,
als er maar over het oude uitgefloten nieuw
bestaan van ons en verder.

[p. 43]

 

Ontschepping

 

Gatzwart

 

Geheimenissen

 

dat we in Uw aller richting puffen mogen

 

met alle zucht die we nu en eenmaal in ons

 

klankbezit ophoesten kunnen, is er verluchting,

 

verlichting, zijn we niet voor niks stormend

 

wild geweest, is er gedicht met lucht.