J.M.A. Biesheuvel
Schuld, pijn, eenzaamheid, angst en misverstand
Ik kwam met pa in de trein in Hoek van Holland aan. 't Was zondag, heerlijk weer om op een duintop te zitten, pootje te baden en mensen gade te slaan. Ik: patat met mayonaise. Vader: hetzelfde met een Bratwurst. Pootje baden. Wat een mensen, oud en jong, misschien waren er wel zieken bij. Pa en ik op duintop. Ik zeg: schuld, pijn, eenzaamheid, angst, misverstand en al die dingen martelen de mensen dood. Vader: hihi, haha! Kijk dat water, is dat nou allemaal de Noordzee, Maarten? Zovele liters water en 't lijkt het bloed der martelaren wel! Ik (geheel Samuel Becket): wat te doen, wat te doen en wat zal ik erbij roken? Vader, je hebt ook nog de oceanen, de Oostzee en de Zwarte Zee. Hij: al genoeg, het is pijnlijk; kijk eens wat een lekker stuk! En hij gaat door: en, Maarten, als ze het ooit tegen je hebben over zinloos of zinvol, antwoord dan: die dingen veronderstellen een Zingever. Ze zeggen dan: die Zingever is er niet. Antwoord dan, lieve Maarten: Toch wél: die Zingever ben je zelf! Hij eet Bratwurst, ik patat. Vader zegt: al die mensen. En wij zwijgen.
Auteursrechtelijk beschermd