Cor Vos
Natuurgeweld
Wij zaten op een terras bij de Nieuwmarkt toen ik het haar vertelde. Er was zelfs een regenboog, met het vermoeden van een pot goud in De Waag. De balans tipte over.
Ik zei dat het me speet, dat ik de schade niet kon dekken, dat ik een natuurramp was. Ik had een goede reden om mij zo uit te drukken.
De ouders van mijn beste vriendje - wij waren een jaar of vijf - hadden juist in het hele huis nieuw tapijt laten leggen toen ik op de overloop mijn broek bevuilde en zittend de trap afdaalde naar het toilet. Ik liet een spoor van diarree achter, het tapijt was geruïneerd. Er kwam een meneer van de verzekering kijken. Hij probeerde zijn lachen in te houden.
Een paar dagen later deelde hij telefonisch mee dat de schade niet werd vergoed.
- Het spijt ons, had hij gezegd, maar dit valt onder natuurgeweld.
Zij had dit verhaal altijd grappig gevonden en ik probeerde haar een beetje op te vrolijken. Zij dronk haar glas witte wijn leeg, doofde haar sigaret in mijn tomatensoep en zei dat ik in de stront kon zakken.
Auteursrechtelijk beschermd