De Revisor. Jaargang 28

[p. 38]

Schilte & Portielje
Zonder titel, 2000

[p. 39]

Hans Verhagen
Scheuring

Reliëf van rimpeling: zucht in simpel water
of afgerukt ivoor.

Het ene is niet wat het andere ziet.

Het ene weten en het andere handelen
stelt discrepantie bloot aan scheuring,
geeft zekerheid aan het verdriet.

Een met beloften volgefluisterd damesoor,
alsnog afgerukt.

Het ander, onder
de muziek, is nog haar laatste niet.

[p. 40]

 

Gegrasduin in het duister, op restanten stuiten

 

uit het swastikale.

 

 

 

Een As-gemachtigde met belastende getuigenis,

 

afgedroogd, gekneveld in edelmetalen,

 

te losjes gecremeerd,

 

komt tijdig boven water.

 

 

 

Schuiven met bekentenissen, laat hem maar

 

met zijn kennis van overdrapering.

 

 

 

De stank van de geschiedenis

 

geeft de tragiek van zijn ontlasting

 

de geur van het sacrale.

[p. 41]

 

Met logica gekscherend in het diepe blijven,

 

elastiek aan het gevoelen.

 

 

 

Uit de zondoorstoofde klei getrokkenen

 

benaderen de boeman -

 

zijn taboes voor hun bloed.

 

 

 

Geen bedoelingen - daar heb je denkers voor.

 

Geen bemoeienis,

 

daar hou je honger van.

 

 

 

Geschuifel hier en daar. Voorbijschietende

 

doelen.

[p. 42]

 

Mooie woorden, slotakkoorden,

 

hemelsblauw glijdt de ontaarding.

 

Hemelhoog rijst de ontzieling.

 

 

 

Niemand ziet een ander graag gelukkig worden -

 

in bakbeesten, schoorvoetend.

 

De redding van één enkel kind is uit de mode.

 

 

 

Geen enkel woord zal deze kloof aan het gezicht

 

onttrekken.

 

 

 

Komt over van de kale vlakte het fluiten in de wind

 

van honderden miljoenen doden,

 

ook wel lekker.