De Revisor. Jaargang 28



[pagina 41]
Wiel Kusters Billet doux Ik las bij Flaubert dat Emma Bovary zich met haar minnaar in een koets begaf, die geblindeerd door alle straten van Le Havre reed en geen bestemming had buiten dit rijden, deze lust. En toen Zola, La bête humaine: een stoomtrein die op geen station tot stilstand kwam, machine of op hol geslagen paard, geen bestemming dan dit rijden, deze dood. Dat ik je schrijven moet, wil jij. En ik zal dat graag doen, als ik maar weten mag dat ook wat jij mij moeten wou van dat ik schrijven zou geen bestemming heeft dan deze: mee te rijden met mijn woorden, lust en dood waarin je blijft, mij schrijft.