De Revisor. Jaargang 28

[p. 25]

Astrid Lampe
Gedichten

laat je wangen maar meedoen
de regen maakt kuiltjes
iemand heeft zich tot de buurt bekend
iets dat zich als een bloemetje ontvouwt

buitengeknikkerd, gemeenschap hebbend
buitengeknikkerd, gemeenschap hebbend

het lipje van het blikje
waarin dit resoneert- te hollywood
moet de kunst van het lakens draperen
tot lachwekkende hoogte gestegen zijn

[p. 26]

 

de kou van de tegeltjes niet schuwen

 

dit stofje kruipt op

 

iets

 

de maan

 

nadert zijn hoogste punt

 

lift

 

 

 

mannenringen met een industriële uitstraling

 

waarom moet ik per se op een wolkenkrabber

 

ik bén niet bang

 

ken NY

 

 

 

de warmte

 

even maar

 

door heel het huis laten gaan

 

met al het goud van de wereld behangen

 

de vrouw voelt zich bloot op straat

 

bloot zegt ze kind

[p. 27]

 

straten staan blank in de zwarte wijk

 

de bagelstore stoomt en stroomt vol

 

voor je het weet verwar je iets

 

 

 

lijflucht in de lift

 

kruimels van het tapijt in je rug

 

- de definitie van spieren

 

voor je het weet lees je de vormtaal van de wiener werkstätte

 

af aan iedere schommelstoel op de veranda het

 

elastiek van je onderbroek

[p. 28]

 

pas op de plaats met het vrijheidsbeeld

 

verend vallen op het gerecyclede rubber

 

van donna summer's kindergarden

 

je niet bezeren aan de

 

namen droppende nachtportier: love hurts

 

 

 

kommetje witte rijst

 

 

 

stil maar het máákt uit

 

of u deze dienst boven een andere verkiest

 

of ik het model laat vlinderen of niet

[p. 29]

 

hóe klinken haar hakjes in the hall of fame

 

hoeveel kusjes stal ze in het vrijheidsbeeld

 

één bonsaiboompje per dichterlijk diorama

 

 

 

de troon is leeg

 

je oude moeder

 

op iedere traptree een tumtummetje

 

 

 

één bestudeerde draai van haar voet...

 

 

 

of je blaast stoom af op de kade

 

knielt koud in het schip van je eigen

 

klinkende kathedraal, hoor haar!

 

één bonsaiboompje

 

 

 

(in iedere wang een winegum)

[p. 30]

 

er ploft een fel rood kussen in het mos

 

voorbij de dikke conciërge beloofde je mij

 

kruip-door-sluip-door:

 

een graaf met groene ogen

 

jouw vest voor 's avonds

 

 

 

voorbij de stapel bouwhout een buitendouche

 

 

 

hoeveel spiertjes doen er mee vandaag?

 

de dikke conciërge heeft weet van het bouwhout

 

de diverse diorama's

 

 

 

amerikaanse koffie ís geen vloek

[p. 31]

 

mijn oude keukentrap een feest

 

de panoramaruit

 

wij registreren meer dan wij beleven de

 

paddenpassage

 

alles wat gedaan is plakt marguarita

 

de padden passeren en jij

 

zet je hakken in het zand

 

 

 

bebotert je toast. doet europa