De Revisor. Jaargang 26

[p. 50]

Ilja Leonard Pfeijffer Drie gedichten

Klopt Ruby

ruby is een eekhoorn ruby krijgt
bier vergeet niet zij is jong vergeet
niet zij is sterk je weet niet wat ze weet
ze rijgt je aan haar staart en danst je hijgt

ruby is een heuvel ruby heeft
stijl vergeet niet zij is slim ze wil
het langste leven jij zegt dingen stil
ze prikt je op haar oor en danst je beeft

dus laat haar gaan laat haar toch gaan ze klopt
te veel je voeten kunnen haar niet tillen
je moet vergeten ruby danst te vroeg

dus laat haar gaan laat haar nu gaan ze stopt
niet meer je tranen kunnen haar niet willen
je zingt wel maar je danst niet goed genoeg

[p. 51]

Klinkt lolola

Hij wandelt ijs die lola likt
verklimt zich aan haar hoge tong
haar hinkgedachtenzevensprong
die al zijn zinnen onderschikt

zij rijst hij lijmt zij lengt hij valt
hij blut zich aan haar raadsel zij
vriest dicht en siert hem wankel hij
verbijt haar noemt haar mooi en valt

maar tenminste likt hij lola
die schuimt champagne voor de ogen
en napels stil loopt tot het zingt

en allemaal lolololola ciaociaogetiete capriola
gedicht van vorm rime riche bicola da
gambe sopra quali vola een sederino da viola
melancholia moviola en allemaal olé la ola
en laat ons lola zuchten mogen
en sterven als lolola klinkt.

[p. 52]

De taal van de eilanders

er wordt vee geslacht
in de taal van de eilanders
elk woord vloekt
als een horzel een halve nap zure melk
uit een balkend scharminkel geknepen
tussen lippen gespleten van distels
wordt een verleden verzwegen
op een tong als een zinderend grintpad
verwijt men de dag met een rochel
gemolken uit brandende rotsen
er wordt met geen woord
over morgen gesproken

niemand spreekt
de taal van de eilanders
maar wie verstaat niet
wat hun doorgesneden kelen
dichtschroeit ik althans
begreep maar al te goed
wat ze mij knarsend toebeten en tandenloos
voor de voeten spogen ik wist
op de eerste boot hals over kop terug
te ontkomen het gelijk bleef zinderen
op hun kade en kiezelstranden.