Van de redactie
‘Om erachter te komen wat het publiek nu écht vindt van de bouwwerken waarin men het laat wonen, hoef je alleen maar naar de reacties te kijken wanneer men besluit een van die woonblokken op te blazen die in de jaren zestig in de voorsteden zijn gebouwd: het is een moment van zeer zuivere en zeer hevige vreugde.’ Woorden van Michel Houellebecq, auteur van de provocerende toekomst-roman Elementaire deeltjes, die aan het eind van dit millennium nog eens zijn mismoedige en woeden de blik laat rusten op de westerse beschaving, in een essay waarvan de stijl is getypeerd als ‘non-style’ - een pastiche op de kleurloze taal van ambtenaren en technokraten, projectontwikkelaars en ruimtelijk vormgevers.
Houellebecq vindt zich hier tezamen met zijn landgenoot Pierre Michon, die al even weinig op heeft met deze eeuw. Hij is een van de belangrijkste hedendaagse Franse schrijvers en een stilist met allure, zoals men bij het lezen van zijn Drie wonderen in Ierland zal kunnen vaststellen. Het zijn vertellingen in een aan de legende herinnerende stijl, geplaatst in het mythische, nog nauwelijks gekerstende Ierland, waar men namen droeg als Muirchu en Colombkill, en te voet reisde van Armagh naar Clonmacnoise, van Dun Ailinn naar Dun Loaghaire. Movo - zo heet een nieuw personage in het universum van A.F.Th. van der Heijden, en Zora heet zijn moeder en minnares en Mombarg zijn vader, die hij doodstak in een gevecht van hooligans bij Knooppunt Hellegat. De schrijver van De tandeloze tijd is op nieuw een groot werk aan het opzetten, het drieluik Homo duplex, en De Revisor publiceert daaruit als eerste een omvangrijk fragment. Gedichten voor en na een doop, zo karakteriseerde Willem Jan Otten de zeven gedichten in dit nummer. In de bundel Eindaugustuswind (19998 werd een kentering in zijn dichterschap al duidelijk zichtbaar. Dit jaar voegede hij zich bij de lange reeks schrijvers die katholiek werden, en ook dat kan, net als Houellebecqs satire, Michons ‘metafysische novellekunst’ en Van der Heijdens mythologiseren van het eigentijdse, beschouwd worden als een reactie op de geest der eeuw.
Auteursrechtelijk beschermd