De Revisor. Jaargang 25(1998)– [tijdschrift] Revisor, De– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 98] [p. 98] [pagina 99] [p. 99] René Huigen Drie gedichten De geroepene Toen ik geroepen werd en op de ochtend van alle ochtenden die ik nog ontwaken moest als voor het eerst ontwaakte en mij tot in iedere vezel de dingen aantrok en begaan was met de wereld omdat niets mij langer koud kon laten Toen ik een plotselinge verwijding voelde van de huid, het kippenvel en de sensatie ervoer die iedere ochtend begint bij het aantrekken van een wollen broek of trui! Begreep ik dat niet alleen de ramen maar ook mijn zintuigen juichend openstonden en Alles nuhe ferne wird ik rekte mij uit en voelde mijn vingers voorbij de grenzen van het raakbare komen [pagina 100] [p. 100] Dusdanig dat het leek alsof ik even te kort schoot en me daardoor verrekte en verrek! daardoor ook een belangwekkende ontdekking deed, te weten dat ik mij ondanks mijn tekortkomingen wist de wereld binnen handbereik Met zulke verstrekkende gevolgen dat ik aan kon kloppen bij wie ik maar aankloppen wilde Om van mijn ontdekking kond te doen en aan hen in wie ik mijn lotgenoten herkende te vragen hoe zij hun greep behielden op de dingen zonder dat de poëzie ervan hen door de vingers glipte en steeds verder te raken van huis Toen een van hen zich tot mij richtte en zei: ‘Je kunt de wereld met je vingers als een blinde braille lezen Noem het intuïtie, Fingerspitzengefühl Waarmee je op de toppen van je kunnen de bergen kunt strelen [pagina 101] [p. 101] Sluit je ogen en probeer op de tast je weg te vinden, exact zoals je hedenochtend met je te strekken begonnen was’ En ik strekte me voor een tweede keer, op mijn tenen nu in de hoop zo verder te reiken dan de eerste keer Ik weet niet of de techniek puur techniek was of een trucje te komen op het punt waar ik wezen wilde met Carlos en Wislawa in een tuinhuisje En met Tadéusz in een kippenhok En met Yu en vele anderen aan de oevers van de Nujiang rivier Om behalve met hen te spreken over kippen, Kant [pagina 102] [p. 102] en de bezorgdheid te delen dat poëzie en leven zo moeilijk hand in hand gaan Bovenal ook te spreken over wat me voorbij de grenzen van de taal belette het eigen achterhoofd te raken en me te krabben op het hoofd Even verbaasd over wat ik niet begreep als over de reikwijdte van mijn woorden Die ik mij vanuit de verte roepen hoorde Smoes Als excuus voor weet ik wat al niet heb ik bij leven vele mooie excuses bedacht, maar van alle excuses vind ik deze de mooiste: Vandaag is dit mijn dag niet, vandaag ben ik mijzelf niet Vandaag is de zon mijn zon niet en is het licht mijn licht niet [pagina 103] [p. 103] Vandaag is mijn schaduw mijn schaduw niet Vandaag ben ik niet in vorm, want vandaag staat de zon laag Vandaag zijn de bomen zichzelf niet, en zijn de straten en de huizen en zijn de mensen zichzelf niet Noch zullen ze dat morgen of overmorgen zijn; ze zijn het nooit geweest Vandaag bevind ik mij in een eigenaardig decor Vandaag is de wereld een smoes, die niemand geloven wil Als een brug die openstaat, want zij staat niet open, tenzij ze openstaat En zie: het onwaarschijnlijke gebeurt Ze opent zich langzaam voor mij [pagina 104] [p. 104] Lijflied Niet vanwege een wandelaar is de weg lang en stoffig noch omwille van wat hij op zijn weg vindt of hij zichzelf ten doel stelt, zal hij omzien in verwondering of eren zijn schoenen en het stof op zijn schoenen Niet met oog op enig ander doel dan zijn veters te strikken zal hij de blik neerwaarts richten en kijken naar de grond waarop hij loopt Noch zal hij ooit het stof zien verzanden in een onverhoedse melodie die hem aan komt waaien als een lijflied, terwijl hij zingend voortliep Want als dan hoog biddend boven hem een leeuwerik, de duinen tegen het helmgras van zijn gezang opwaaien Het pad tot zijn voeten versmalt en het lopen hem zwaarder dan balanceren valt Als hij dan ook daadwerkelijk vallend, valt en hij te gronde gaat Om dankbaar zijn eigen voeten te mogen kussen is er geen struikeling die hem de knieval bespaart Te buigen voor zichzelf en zijn meerdere erkennen in Voor wie hij ook weer op- en openstaat teneinde te vervolgen de weg die hij was gegaan Vorige Volgende