De Revisor. Jaargang 25

[p. 105]

Astrid Lampe
Drie gedichten

Ongeschokt

onder dit dak
dat de warmte al net zo patent opslaat als de buik van een
boot waarvan - baas boven baas - het hout als de gevoelige
kast van een contrabas is blíjven werken

neem u in acht!

ik heb niet eens schandalig láng
de kunst van dit,
ter verzorging mij open en bloot in 't zicht gedraaide anusje

van de baby hoeven afkijken

wél heb ik bewust
deze je reinste kunst van het spontaan krimpen & koekeloeren
wíllen afkijken, om er op tijd nog achter te komen tenminste,
hoe... tastbaar alles in het teken bleef staan van
plens warm / plens koud:
díe kringspier

men kán gewoonweg Niet Scheutig Niet

terughoudend genoeg zijn! ons hart de pupil die

navenant de prikkel
leergierig inneemt of...
aftaait

minimaal gestoffeerd

ruim en geblindeerd dit licht verdragen

zon vangen

[p. 106]

 

ik heb

 

(buiten dat ik zoiets überhaupt niet kán) je ook nog nooit

 

hóeven bedelen om mij na elk wissewasje weer 'ns diep in de

 

poppetjes van mijn ogen enzovoort

 

 

 

100% bonafide

 

 

 

ik heb je gewoonweg nog nooit hoeven vragen

[p. 107]

 

tot

 

het beeld beklijft

 

ik bij je inwoon...

 

 

 

...mijn lengte niet langer verstop

 

zakken rol waar je bij staat

 

 

 

zolang in open veld mijn lichaam me het zwaarst woog, ik was

 

gerust!

 

 

 

in open lucht ik was gerust

 

de zinkplaat

 

de weg die niet ophoudt

 

 

 

de wolk die bestaat uit het mier- stier- & klieren van muggen

 

jouw bloed zo goed als het mijne!

 

 

 

op straat: ik ben gerust

 

nu jij mij op mijn hakken keert en ik voorbij de hoek

 

mijn zaakjes inspecteer

 

nu jij

 

nog bij me inwoont

[p. 108]

Skylla & Charybdis

de K. kermis trok open
enkeltje hel

- I've had my honeymoon babe, water en witbrood,

sure! dhú... dúbbel en dwars!

nachtzwart

1 for check

nacht zwart &

nát

blauw satijn, blue

velvet, suede shoes, trap-as en frame:

ambachtelijk één!

2

nacht zwart

diep gat: rijtend!

de schrokkerige meesmuil-

de schrokkerige muílmui van

de hel schelle metro-hoge-

snelheidslijn: ruw uiteen!

...

ziels alleen

ongehoord bestiaal en inhalig: de debiele scheur, het zich
krabben op de naad van grijs lillend vlees: de aker kots die
je moeder is

[p. 109]

 

- kopje koffie!?

 

de

 

wezenloos zich sperrende rots die alle geboortes die ze

 

(kont tegen de krib zo wars edoch spontaan, stuíterend van

 

leven) ooit buitendreef, vloekend en tierend aan haar doodsbed

 

beveelt om hapschrok (met haar op handen zijnde dood méé)

 

naar binnen te lappen

 

 

 

op de valreep!

 

 

 

hier!:

 

de

 

(genereuze) hand van uw (genereuze) zoon^* waar ik de nacht

 

mee sliep: de hand die hij als handje naar U uitstak

 

 

 

meervoudig de breuk, kósmisch de kermis

 

 

 

vóór de kraam langs, stut ik mijn borsten aan de uwe,

 

Moeder,

 

Voedster-

 

vóedsel wil ik u zijn: tot galgenmaal

 

- mondjesmaat godverdomme!

 

mondjesmaat godverdomme wil ik u de darmen zalven opdat u zich

 

(plaatsvervangend) een jeugd aan me vreet, deze, mij

 

over het graf u toegestoken (vorstelijk gespekte) wijsvinger

 

tot op het bot mag afknarpen voordat het deksel snappend dicht

 

zal slaan

* prachtigmooi, oersterk loot

[p. 110]

 

ontfutsel mij

 

als schrale doodstroost (tengels af van uw kroost!) iéts van

 

die

 

weeldrigwelige

 

onzalig-overdadig-overspelige, dijbeenmalsgeknede en in één

 

nimmer eindigende bruiloftsnacht door uw volwassen zoon bij

 

mij

 

klaargestoomde, losgepotelde,

 

nauwelijks nog te drágen zachtheid

 

als schrale doodstroost gelóóf het of niet,

 

ik heb want ontving: te over

 

 

 

- poele poele poele...

 

met huid en haar voor mijn part dóe me dit plezier, benauwd,

 

bloeddorstig,

 

monumentaal naakt stervend moedermens, vervúl mijn wens, erken

 

mij als uw dochter:

 

lust me rauw!