De Revisor. Jaargang 25

[p. 53]

Jan Kuijper
Sonnet

De vijf zinnen

Er hangt een minuscule geur van thee.
De wereld kan wat mij betreft vergaan
als ik in deze reuk mag blijven staan
en aan mijn grootmoeder denken, of nee,
alleen bij haar stilstaan als bij de zee
die mij toeruist uit deze schelp vandaan,
die (Stille Zuidzee of Grote Oceaan)
China en Chili scheidt, thee en maté,

de dikke tegenvoeter en de dunne.
Het zoute zit aan oma's wereldbol,
ik voel de kou van lege poolijskappen
(weggooien - nee, dat zal ik wel niet kunnen),
ik zie: Stan Laurel huilt. We schieten vol.
Zachtjes rijdt de piano van de trappen.