|
| |
| |
| |
| |
| |
| |
Dirk van Bastelaere
Onder dioxine hemelen
een aanspreekbaar personage in
de Eurostar onder de Noordzee, haar ijzige
watermassa's in tinten groen vervloeiend
ten teken van schiftende context of de onhandelbaarheid
van gemeenschap (in de vorm van lunch, roeipartij
of vertrouwen) die steeds naast zich wegreikt;
koud oor, onbekend nog, waartegen mijn lippen rusten;
ben je alleen in de perken buiten mijn leerstellige
somberte, fluorescente vulkaanas
die, giftig nederdalend, stoelen en tafels overdekt
en ons onhoudbaar verandert voor elkaar
een massagraf van gezichten, bemoste
boomstammen in het Zoniënwoud met liefde doorkerfd,
krijtlijnen, wegtrekkend bloed, emblemen
verduisterd in het spreken erover,
en alleen in deze verduistering kloppend,
een landschapsbeschrijving,
carte du coeur, van het nooit ongerepte dat bindt
van zijn geschiedenis werden verrekend.
| |
| |
spierverrekking, je bent ingedut
door wat de mens over jou heeft verteld.
Niet eens een trektocht door de Zwitserse bergen
brengt beterschap of contemplatie
van zijn vochthoudende bladheid, al wordt ook dat
in zijn ongelijksoortigheid onbevattelijk
(dat op Sears' Tower voor denking
over voeling in weidsheid
nochtans de voorwaarden schept)
dat we onszelf niet zijn,
verberent te niete, onzorgvuldig
| |
| |
in de transparantie van je ribbenkast
na als een klaproos toegewaaid in de berm,
dit verfomfaaide bloemblad
tussen longen als theebuiltjes in een
naar adem happende wereld.
Uit doorschijnendheid ben je afkomstig -
(je hart verliezen, overstressed,
geil op de kermis, een tel
overslaand bij het bericht dat -
het komt er allemaal aan)
maar nu ben je enkel afwachting, al
verwelkomend wat ons toevalt,
het leven zoals we dat menen te kennen.
Als dan een slagschaduw mij later
over het voorhoofd valt, onder de dioxine hemelen
van een tijdperk dat, vooralsnog,
uit de knop van een vergeleken klaproos
door een naderend afscheid, maar neemt
voor mijn korstige, wegijlende lippen
de vorm aan van een kus uit de toekomst.
| |
| |
Passie, het heftige boem!
boem! boem! Vlees op wit vlees
binnenskamers, geen vreemd gesjor aan zacht katoen, het
strelen vergeten - yes, dit is
een commercial voor stoere metaforen
die het bloed stromen laat
met de gordijnen open, als geschut
het kloppen van slapen, verhit
alsof je terug op Aruba bent, ach ja,
| |
| |
met beeldspraak om je overdrachtelijkheid
te bewijzen, je bruikbaarheid, generator,
voor de ontginning van onontgonnen
terrein; reservoir voor het gevoelde
of wat in voeling met onze sterfelijkheid
signalen afgeeft in de biochemie.
Stortbak voor de emoties,
het ons bewegende, kon ik je inlijven
van het voorafgaande, maar dat
heeft, als retoriek, het voorafgaande al gedaan
en als dusdanig mij ingelijfd, zodat ik
mij toespreek vanuit het voorbije in jou
dat mij heruitvindt in wat je mij aandoet.
| |
| |
is natuurlijk complete waanzin, je bent
een generiek gegeven uit de cultuurgeschiedenis.
Dat betekent: een sterrennevel,
blinkende paddesnoeren, een parcours d'accidents
een zon die in het zwart verkeert,
napalm, Reihung, een nevengeschikte wereld
en we schrijven entropie.
de afgrond staan schreeuwen, een canyon waarlangs
een houten framepje werd opgesteld
met de vermelding Take Pictures Here. kodak
|
|
Auteursrechtelijk beschermd
