De Revisor. Jaargang 23

[p. 19]

Christine D'haen
Zoen

De Bruidegom, het zegel op de was, languit
drukt vast het ongestuime lichaam van de bruid,
besluit haar voor zichzelf - en haar weer buitensluit.
Verwoedelijk is mij te moede in deze dood,
ontberings-dorst vervoert mijn binnenste inborst door
begeerte, ieder uur verstormd in gruwel groot.
Het is de overschoonheid van uw aanschijn, gloor
die uw gescheiden minnares met minnenood
ontvonkt, met zijnspijn naar het ene godlijk Oir.
Alnacht gesloten in zijn opgenomenheid,
gebruiken en bekennen en gesmaken wij 't,
het merg der ziele trilt van zijn Identiteit.

Bernini

Santa Teresa

Santa Maria della Vittoria, Roma

[p. 20]

[p. 21]