De Revisor. Jaargang 23

[p. 54]

Antoine A.R. de Kom
Hansen ex-Hansen

Vannacht.

Halen je broze stompen

onder smetteloos katoen

elk uur verhaal wanneer ze net

weer bloeden waar je vingers

met de jaren

klauwend zijn geslonken.

In de zure houtgeur om je huis
hang jij nu langs je rood verband

te sijpelen

en windsels toe te bijten.

En de generator ronkte

dat het licht

zo donker is als toen je nog

met nodeloos verlet

tot tegen zessen 's ochtends telkens

glibberende nagels
door   je haren

dwalen voelde:

kokosvet.

[p. 55]

 

Fantoom uit blote nood.

 

Je zinnen heb je

 

op een armadil

 

gezet

 

zo'n hompje roerloos

 

tussen staart en oren

 

op je schoot.

 

 

 

Je wilde zingen.

 

Zingen zou je, urenlang.

 

Gedeukt gelaat verlost.

 

 

 

Van heser kwaad.

 

 

 

Het ziekelijke vliegt

 

als vleermuis heen.

 

Waar ga je?

 

Nergens.

 

Toch.

 

Je slinkt?

 

Gefladder, gordeldier.

 

 

 

Jouw blanke hangmat in TL-licht.

 

De melaatse?

 

Schildvarken dik ontsnapt gordeldier

 

kok.kok.kok. armadil, kokhalzend.