De Revisor. Jaargang 22

[p. 54]

Jan Kuijper
Sonnet

Albumblad voor Leo Vroman

Achterberg en ik vind ik even groot
op 't punt van toerekeningsvatbaarheid.
De valkuilen die ik vandaag vermijd
heb ik gisteren gegraven - mijn dood
of die van een ander. Heb ik er spijt
van dat we nog leven? Met kruit en lood
de blikken dominee. Op zwart of rood,
oneven/even even groot verwijt.

Vergelding moet, maar waarom aan de dader?
Een ander kan er evenveel aan doen,
ikzelf bij voorbeeld. Maak ik mij van kant -
klaar ben ik, maar dan ben ik de verrader
van wie nog leeft. Hoe ik het kwaad verzoen...
Dat is het woord. Zo'n woord doe je gestand.