De Revisor. Jaargang 21

[p. 73]

Mathilde Lippens
Gedichten

De moeder, het kind

Ach moeder, ik weet je moest baren
van hem, maar dat het mij zou treffen,
één van jouw soort, krenkbaar, rupsen
in de buik, geen vlinder ooit, een kut

zo ingehouden bang, een ding waarin ze
kwamen. Ook namen ze mijn mond, mijn
lippen eisten ze om hun gezwollen
eer, ik prees, verrukte, stamelde.

Ik zag je kijken, moeder, je wist
ik herhaalde je, je zweeg want zwijgen
hoort bij ons. En hij en zij, ze lulden

hun vlees in dat van ons, ze gulpten
met wat god ze gaf, jouw Lieve Heer.
Neem mij terug, keer in je moeder weer.

[p. 74]

Balspel

Mijn vingers de rondingen toegenegen
- ik kaatste ze één na één de lucht

in, soms raakten ze de hemel

dacht het strelend kind in mij -

hoe kon ik vermoeden ze ooit te moeten
ontwijden, knedend, knijpend, laag?

Waarom rukte ik ze niet uit het vlezen
net van hun drager, verslond ze niet
met huid en haar?

Inruil

Ik wil jullie terug
mijn meisjespijpjes
mijn perziken kussentjes
mijn goud-op-sneetje
mijn hoopjes op borstjes
mijn duizendschoon van twaalf
in ruil voor wat ik
dag en nacht moet hebben:
memmen, poten, kont en kut.

[p. 75]