De Revisor. Jaargang 21

[p. 55]

H.H. ter Balkt
Laaglandse hymnen

Varik

Voor Willem den Ouden

Van de hooivloer van de geest neergestort, wij,
buiten de romaneske rivier, binnen bij de aardkleurige
klok de Slag bij nat Ane, lage zoldering
en kleine ruiten, X., hij die de deur was, roep

van de rivier en de ridderspoor, gedopte pinda's
de heel droevige hond en de pianiste, ijzerspoor
op de dijk van de verwoesters die ook wij zijn,
de stilstaande voeten en de wijn. Uren van jute.

Dat wil zeggen okeren uren; loom als verre velden
in India; het geklop van harten, onbedaarbaar, en
salades en wierook van lachjes, etsen 't strottehoofd

terwijl, riet zijn wij, boven het rieten dak, witte
wolken kronkelen als kromstaven, de staf brekend
over de golven, en wij drinkend zacht krakend riet.

[p. 56]

Donderdagen en pompstations

De pompstations liggen bij nachte
Zij vrezen de donderdagen als thor uitrijdt
met een belgisch of frans pistool,
zij vrezen dat de ster verschijnt

naast hun elektronisch oog, hun vrijdag
De pompstations, geelgroene oasen,
zijn eilanden waar van alles groeit:
de geldboom, de drankflessen, het nieuws

Thors amuletten beschijnen ze,
en de dagen van de week zijn in vrede gedrenkt
maar niet de donderdagen, de lange
nachten van de donderdagen, de dag

van het geweld wanneer de benzinepompen
menhirs lijken, de snelwegen lavastromen,
de sterren fonkelen als raketten
Erbarm je, herfstkleurige nachten

over de pompbediende en zijn angst
Hij is toch maar een herbergier, een drinkwed
voor langssnellende ijzeren ossen en paarden!
Spaar hem, hamers, stuur hem geen ster

(1987)

[p. 57]

Het mooie wandbord

Hartverscheurend mooi is dat wandbord,
geloof mij. Bloemguirlandes duikelen er
weliswaar bleu geschilderd, hun breedte-
graden tegemoet; het is een rond bord.

Het komt uit de hoeve. Van rendierjagers,
ergens waar de weg ophoudt en elektriciteit
sterft; uit een noordelijk land. De luxe
specialiteit van die herberg is kluizenarij.

Er worden berken stroppen verkocht, te eng
voor de hals. Maar als Noorderlicht straalt
daar het wandbord, bol als een starend oog,
blauwe en rode bloemen op zwart hout...

Ik zweer niet erg bij wandborden, maar deze
bont op hout gekramde verbeelding vertoont
iets dat voorheen ooit bestond: Oud al-
ziend innerlijk oog, en dat van de bergen.

[p. 58]

Gebed aan de razernij

Razernij, verhef je boven de wateraderen,
verlaat de leliën en de raderen, vaar uit
in het luchtscheepje in de mist

Jij die laag vliegt, daal toch af
in 't sterke water van de addertong
in 't prikkeldraadkluwen; 't ijzeroer

Vestig je in het lege mussennest
vlieg met de bliksemtoppen weg
naar een speerdoordrenkte hemel

Spat uiteen op de lemen vloer
van een schuur ver onder de landkaart
schuil in de rugzak van de langpootmug

Ga met Loki, reis met Loki
naar een doodstil middaguur, daal
in een trog naar de diepzeebodem af