De Revisor. Jaargang 21

[p. 36]

Hans Tentije
Verlatenheden, droom

I

De lanen die ik mij herinner, de alleeën
met hun dorre bladeren, de stukken schors van de platanen
en het klaverblad bij de centrales

het traject dat ik afleg, de opritten 's avonds
telkens als ik niet kan slapen

witgeel, koolwitjeswit
trilt in de invallende duisternis de vlindervleugel
die achter mijn ene ruitewisser is blijven haken
en over de radio klinkt onaangekondigd
I remember Clifford-

II

Onder mij door duikt een trein de vlakte in -
zwak verlicht zijn de coupés, die naar gepelde sinaasappels
ruiken, naar natte as, plaatsen
ook waar ik goddank nooit hoef te wezen

een landschap dat ik zo goed ken, van sneuvelend
riet en hoogspanningsmasten, zulke over opgespoten zand gedwee
wegkruipende roestige buizen

de laatste tekens worden in stilte gegeven

's nachts komen mij de fabrieken toe, de hangargrote
loodsen, de pompstations, de mijnen

[p. 37]

III

In de kleedruimte mijn metershoog opgehesen plunje

onbemander kan het kraandrijvershuis
nauwelijks zijn, ergens werkt nog een generator, het hart
bonst mij in de keel

hoe vuil is het glas van de hemel, roerloos
liggen de schaduwen om hun machines heen, machines
die veel, zo niet alles kunnen maken - beelden
en evenbeelden, verlatenheden, droom

IV

Twee uitgehouwen stenen hamers, kruiselings
op de gevel, als hakten zij zichzelf, en de lauweren
waardoor ze worden omkranst

daar, op het gras tussen hoofdgebouw en stort, staat dan
de afgedankte merrie, na ettelijke jaren
uit de galerijen, de diepten van de mijnnacht naar boven gebracht -
zij die niet van de hand werd gedaan, tot haar dood
aan toe dit veld mag begrazen

de ochtendnevel, haar sliertige manen
als zij haar hoofd over het draad buigt en zich laat
aaien en aaien - en ik in haar blinde ogen

van hunkering het vervloeien zie

[p. 38]