De Revisor. Jaargang 21

[p. 15]

Maria van Daalen
Tetragrammaton aria

In het zuiden breekt de geur los uit de citroen
wanneer zij een letter van de naam maakt,
wanneer zij haar vinger in het stof doopt en schrijft.

De eerste letter wordt in de armen gedragen,
de tweede letter is de poolster aan haar cirkelende kroon,
de derde en de vierde wisselen af als dag en nacht.

In de naam worden wij gloeiend licht.
Blauw branden onze handen en betasten
het nummer dat getatoeëerd is in de huid.

Het heeft niet opgehouden met verbranden;
ook de levende lichamen gingen gillend de oven in;
ook wat ik zeg heeft mij niet bewaard.

Maar de naam die wij zijn spreekt zich door in de tijd.
De letters van de naam zijn van as, blaas ons weg,
wij zijn het stof in de mond van de messias.

Zij veegt het bijeen, leem, en zij vormt ons.
Want haar voetafdruk verzamelt vocht,
in de afdruk van haar hiel borrelt water op.

Zo is mijn lichaam nat van haar aanraking
en alles bestaat in de naam
zelfstandig, lichaam zonder lidwoord.