De Revisor. Jaargang 21

[p. 88]

Marijn Backer
Twee gedichten

Kijk paardebloemen,
die maken het gras geel en het gras groen.
Een grote familie onder de zon.
Op hun knakbare steel, uit hun knop
groeiend, rafelend het hart tot het op is
en bijen komen maar kort
als om een vluchtige herinnering van geur.

Terwijl er zijn die openen
hun secure neusjes, lekkere
waar je in knijpen wilt en het binnenst van
weten, de een na de ander.

Namiddags schroeven de lange buitenste blaadjes
hun knop op slot, meer wind zwaait
de berken die zwaaien en druppeltjes
tikken de blote rug van kinderen
die zich verstoppen tot het donker
is in het bos.

Een volgende dag als de zon
opziet over het dak,
zijn er die blijven dicht die zwijgen
zoals harde kwasten hun kleur vergeten.

[p. 89]

 

In de huizen

 

wordt koffie gezet, gegaapt, geschoren,

 

de mezen borduren de morgen

 

het bloeit

 

rondom de zon en wind beweegt weer

 

de geladderde blaadjes en van sommige

 

valt van de tweede knop de eerste

 

zwijgzaam in het gras,

 

pluisbollen ontplooien een stralend geraamte

 

en vanzelf

 

wanneer je er zit en kijkt,

 

blaast iemand de zaadjes in zijn gezicht

 

in zijn mond, zaaien zij zich.

[p. 90]

De Hof van Vrouw Holland

Natte wangen! Appels in het gras!
Ze te rimpelen leggen op rekken en altijd de mooiste
schilde ze 's winters als de smaak samentrok
en het geweerschot stierf achter de ochtend
en de zon hing rijp in de elzen.

Men haalde haar weg op het laatst.
Kuiten bloot, klomp half uit. Het rood
van haar wangen sloeg koud uit haar stem.

De hof lag wild. Maar schapen kwamen
en vriendelijke ponymond en de aardperen
at niemand maar de zon bleef groot
ondergaan en stoelen stonden er later
en lege glazen op tafel.

Vrolijke grootspraak, Hollandse wolken!
Stem zegt wat echt is dat blijft.
Tractor bromt langs landweg langs de avondrand.
Een zucht van rust verzacht het gras.
Pony krauwt pony, afscheid nemen mensen
licht in het hoofd, de wind hier bekend,
rolt zich op als een hond.

Iemand beent de omtrek,
elke grote stap rinkelt
zijn zak en de appelboom
ploft de hele nacht.