Charlotte Mutsaers
Omdat ik geen Pinokkio ben
Ik had altijd gedacht dat iedereen geboren werd met een rooie draad aan zijn buik. Tot ik zelf geboren werd met alleen een kringelende sjaal om mijn nek. Sjaals zitten bijzonder warm maar waarom ze je met alle geweld willen smoren. Is de prijs voor warmte zo hoog?
Een sjaal kan makkelijk tussen de wielen raken. Toch ben ik een goed chauffeur. De mensen laten zich wat graag door mij thuis brengen, liefst gratis. Alleen, ze zitten nog geen seconde bij me in de auto of ze wijzen me de snelweg aan. Alsof ik die zelf niet kon vinden. Ze vergeten altijd weer dat ik eerst hout moet halen. Zonder brandhout kom je nergens zeker niet thuis, en vermits wij Amsterdammers niet in de bossen wonen... Als ze dat nou eens wouen begrijpen met die rooie draad-mentaliteit van hen, maar nee hoor: ‘Je rijdt om.’ Wat ik derhalve ook doe. Maar trek eerst je bergschoenen maar aan.
Pak de oude weg naar Haarlem. Om je op te warmen bevinden zich daarlangs drie haardenzaken, zelfs een Haardenparade. Onwillekeurig versnellen wij de vaart. Bij de Maggi-fabrieken, die weldra zullen verdwijnen omdat ze overgedaan zijn op Nestlé, linksaf. Daar, waar ruig stadsgras het plaveisel ondermijnt en waar het constant naar soep ruikt terwijl er niet één woonhuis staat, begint de Van Slingelandtstraat. O, treurigste straat van de wereld dat uitgerekend jij mij op het lijf geschreven bent!
Het is niet eens een straat, meer een doolhof. Links worden dieren dood gemaakt, voor je, achter je, opzij. Veewagens rijden af en aan. Koeien worden bouillonblokjes, schapen koosjer vlees, palingen delicatesse. Overal dampende schoorstenen, beslagen ramen, zwart geteerde schuttinkjes, caravans met kogels doorzeefd. Een blikverpakkingsfabriekje dat Blikemba heet. Rotweilers die het bewaken. Een voetbalveld van steen. Een antiekmarkt die uit autobanden bestaat. Men moet het allemaal trotseren. Kan ik het helpen dat de firma Mons zich daar gevestigd heeft, waar moet ik mijn hout anders halen?
Auteursrechtelijk beschermd