De Revisor. Jaargang 20

[p. 78]

Stefano Dal Bianco

Gegeven: de aanzet - en al beëindigd.
Je smaak verwart zo'n beetje als bedorven melk.
En verder -
Ik vraag me af of er meer achter steekt
of dat je geen echtheid bezit.

-----

Hier is sterven niet eens meer nodig
omdat hier de mist zo ronddraait in mist
en omdat je wel weet wat ontbreekt.

-----

In bed gaat alles aardig goed, op straat
verloopt het gesprek in metaforen.
Lastig, zo'n paradijs. De temperatuur van de geliefden
als die daalt - Liefde zoekt troost in koorts.

-----

Weer werd hij geboren en weer, uit een obsceen slappe ader vol bloed,
terwijl hij zich wrong door het huis van Maria die uitdeelde.
Toen de schare uitverkorenen zijn loop had gekruist
stokte de vloeistof langzaam in de keel.

-----

[p. 79]

 

In stilte heb ik het opgekweekt: niet te licht dons

 

en in het waken dat mij overspoelt,

 

als degene die stilstaat,

 

als degene die niet sterft en verlies kent,

 

bibberend dons.

 

 

 

-----

 

 

 

Ik ben onzichtbaar achter de planten; iedere tuin

 

verbergt wel de een of de ander en ik weet nauwelijks

 

wie met de wind over straat gaat.

 

 

 

's Nachts vliegt het dak van het huis

 

en het duister komt binnen en daarmee het stof

 

en ik ken mijn leven nauwkeurig.

 

 

 

-----

 

 

 

Ik zie de schaduw terugkomen en over mij heen doelloos

 

krimpen, zoals de zon doet, zoals

 

alleen een hart dat zou doen en

 

alles voor altijd van mij eisen.

 

 

 

-----

 

 

 

Soms, in de nacht, bewerkt woede de hemel,

 

lichtend en zoals nu

 

trekt door het venster de zeer zware

 

lucht van daarbuiten, van al hetgeen

 

dat helder te zien is

 

en waarvan ik afscheid neem, nu.

 

 

 

-----

 

 

[p. 80]

 

Verleen mij vastomlijnd begrip, gehoor,

 

en keer op keer valt samen in

 

één onvoorzien object, eindelijk alleen

 

op onze eigen vloer

 

ten tijde van het avondeten.

 

 

 

Jíj weet dat elke grote generatie

 

z'n mieren heeft die herrie maken

 

en vastomlijnd begrip, gehoor.

 

 

 

-----

 

 

 

Dichtbij de figuur die de zonnebloem beschrijft,

 

daar waar de aarde toeneemt.

 

Dichtbij jou, bij je bruidsnacht

 

die hevig met zijn geur tegen mij ingaat.

 

 

 

-----

 

 

 

Jíj bent de wetenschap die sterft

 

in mijn...

 

je bent terug in mijn golfslag.

 

Ik verzamel jouw steen met bloed,

 

ik ga je voor in liefde, in heerlijkheid,

 

ik ga je voor in het

 

licht dat mijn keel binnengaat.

Vertaald door Maria van Daalen

Uit: La bella mano, Milaan, 1991 en Stanze del gusto cattivo, Milaan, 1991