De Revisor. Jaargang 19



[pagina 86]
Marc Reugebrink Blad Het schreeuwen van bladeren zijn wij zelf als wij het willen horen, als wij de struik passeren, in vriesdroog ritselen van één het ruisen memoreren, en ons in het ontbladerde herinneren als deel van de natuur, - maar schreeuwend tegen nog dit laatste schaduw gevend blad, verstrikt tussen de twijgen, maar los van eigen steel, verdord, gehoord, en zwijgend verdergaan over het besneeuwde pad met het eigen ruisen in ons oor.