De Revisor. Jaargang 19



[pagina 12]
Leo Vroman Twee leeftijden 1. De jeugd Die buurkindertjes groeien maar door alsof ik ze onder mijn hand voortdurend her-teken zonder iets weg te vegen want met verblekend potlood. Straks wordt het vel te klein en zal ik de omtrekken van hun handen voortzetten op het mijne van mijn handen en als het ooit zo hoog bij mij komt penseel ik de lange kwastjes van Kassie's haar tegen mijn wang en hals
2. De ouderdom Zij had haar leesboek neergelegd Hij was alweer op de been en zei: ‘Wil je nog een nagerecht?’ Zij wees langs hem heen de tuin in met een lange schaar. Hij vond in de keukenkast een koek en hield die even vast. Zij riep: ‘Kijk deze roos toch even, die geeft nog tekenen van leven!’ Hij nam een broodmes uit een la, naderde de koek daar mee en Zij riep: ‘Ik heb die tak die daar’ Hij riep: ‘Ik heb die koek dus maar’ Zij riep: ‘zo naar voren stak, af' hij riep ‘in tweeën’ en zij riepen samen ‘gesneeën!!’ Zo doende kwamen ze op elkaar af elk zo krom als een oor en zoenden en zoenden elkaar zonder te weten waarom nee waardoor