De Revisor. Jaargang 17(1990)– [tijdschrift] Revisor, De– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 36] [p. 36] Peter Zonderland Drama Sinopsis een nieuw verhaal willen beginnen liefst in een ontdaan landschap een polder misschien even voor de sneeuw iemand spant er dik plestik om een schuur en prikkeldraad, wil zich inkuilen belegerd door vorst en achtervolgers daar blijkbaar schuilen torst als een zeeleeuw dan een badkuip naar buiten de geploegde akker in een benijdenswaardige helm in zijn loopgraaf zo begonnen maar hij staat alweer langs de weg niet ver van de uitgebrande bushalte waar ik hem ten overvloede laat aarzelen hij heeft de hele onderneming alweer opgegeven wil op zijn schreden terugkeren naar huis de vrede van de gasslang in de eigen hand wat hem al bezocht wat mogelijk nog ook die twijfel doe ik hem aan [pagina 37] [p. 37] · he was 25 years old. he combed his hair like james dean. he was very fastidious. people who littered bothered him. she was 15. she took music lessons and could twirl a baton. she wasn't very popular at school. for a while they lived together in a tree-house. in 1959 she watched while he killed a lot of people (tekst affiche badlands) · onaangenaam licht hard recht van voren ook iedere andere tekst had dat hinderlijke voetlicht moeten nemen ‘bouw 't maar op vanuit je verbeelding!’ maar dan ook blindelings geen stemverheffing werd er verspild - soms ver buiten de stad onttrok de mist de eerste bovengrondse meter aan ons zicht ‘realisties’ zeiden we wijs geworden waar geen licht viel vertrouwden we op ons geheugen (akim gordde zijn zwaard aan ‘niets kon mij ooit weerhouden!’) onze eigen woorden [pagina 38] [p. 38] Aanwijzingen bij de tweede akte ‘langs de rand van de vijver scheren nog net niet zwalken en op tijd weer midden-frontaal je weet je te beheersen zegt iets tastends als “kijk hier sta je soms in je raam in het geschoren gras getekend” en zij lacht jullie klinken om zoveel verstandhouding licht lekt langs haar robe de vijver in - en dan moet ze smelten in je onvaste handen’ · strijdig is het hier maar zonder noemenswaard rumoer veiligheid is er een in gegeven omstandigheden verdedigbare kamer (een weggelopen vloerbedekking onder een weloverwogen meubilair schijnt de bedrading het grootste risiko) de tafels hebben geen plaats het licht zet hun poten op een lopen verbouwt zoals het komt en gaat maar er is weerwoord ik corrigeer haar die mijn mezelf koestert ik spreek mij tegen dat de dag zwart ziet de duisternis dragelijk is terwijl het licht mij dagelijks harnast een mijnenveld mij snachts bevriest [pagina 39] [p. 39] Knee-play wat zich wel laat vertellen is zo'n overweldigend voorval als hoe je hand langs haar haar streek hoe als ze auto reed je hand in haar schoot rustte er zijn ook nog een paar foto's van geleegde eierdoppen een slipje aan een enkel misschien wel herinneringen buiten beeld echter de ademnood en de ijsbloem in de handpalm en hoe het huis lichtdicht en je tekst erodeerde onder het voortdurend herzien van de geschiedenis tot wat plaatsviel uiteindelijk geen zin meer opleverde Affiche: zo onverwacht is niet verstaan er komt niets recenters de herinnering vervangen een kurk zit op een lege nutteloze fles en juist die fles blijft drijven op zijn kant ligt er een sloep in het hulpeloos roestende woord sloep Vorige Volgende
Auteursrechtelijk beschermd Auteursrechtelijk beschermd Auteursrechtelijk beschermd
Auteursrechtelijk beschermd
Auteursrechtelijk beschermd