De Revisor. Jaargang 15

[p. 41]

Harmen Wind

Assepoester

De vonk lag in de as te wachten.
De dag een kamer, grijs en kil.
In het voorbijgaan blies je even
het vuurtje aan. De zusters lachten
maar zagen eensklaps het verschil:
de zon ging schijnen bij het leven.

Vandaag, wij schrijven maandag acht,
is naar verluidt de tijd vervuld:
jij vlucht in het holst van de nacht,
april doet met je wat hij wil.
Maar wat je ook verliest, je zult
verwachting baren, wit en stil.

Klein duimpje

Maak van stenen brood
en de weg voert ten hemel,
verloren vlegels zoeken
onder pijnbomen hun vader.

Geen aanloop voor een hoge vlucht;
aarde en water uren in de wind.
Waar het firmament een muur,
het teken een nachtkaars wordt,

daar ligt het broeinest van
de tijd. Vroeger of later valt
dit onaantastbaar slot in één
pas met hun herkomst samen.