De Revisor. Jaargang 14

Harmen Wind

Echt

hij noemt haar wintertuin
en heugt zich paradijzen

zij lucht hem zwijgend op
haar witte lijf

hij laat haar koud
dat valt in hem te prijzen

zij sluit hem buiten
uit erkentelijkheid

Optisch

Getekend als man in zijn uitzicht
lijkt vader aardig op weg
naar de zachte pasteltuinen.

Onuitwisbaar als een vallende
avond tikken ogenblikken zijn
bril dicht. Het is zijn tijd.

Stort ons huis in als jij
dood wordt? De jongste zoon
vlakt hem voorzichtig uit het beeld.