De Revisor. Jaargang 13

[p. 22]

Jacobus Bos

De zeeman en het meer

Volgende stap.

Vergeefs probeert hij weer zich
de drank uit het lijf te houden
en weet dat dit tevergeefs is -
Onderwijl heeft hij

vreemde contacten met gangsters

en opera's - Ook pianomuziek.
Lange strandwandelingen en
niemand die hij meenam: deze

zonsondergang is niemand anders

toegedacht. Dat hij de verkeerde

oceaan voor zich had en ook
nog de verkeerde kant er van
dat neemt hij op de koop toe.

Het was ook het verkeerde eiland
dat hij zich meende te moeten

herinneren.

Arme brandende man: zijn
verlangen houdt hem brandende.

Hoe des avonds zij zich waste en
met citroen zich insmeert. Er is
ook operamuziek - Haar bespieden

tot hij zich niet meer uithield.

Hoe des avonds zij zich waste en
koud water en citroen
haar huid moeten spannen en hij
tuurde en tuurde en tuurt.

Haar bovenlijf dat zo bloot is.

En de dood die zo veraf scheen -

[p. 23]

 

Zeeman en het meer overzwemmende:

 

zeeman geworden om

 

het meer te kunnen overzwemmen -

 

 

 

Zeeman geworden en het meer meer

 

 

 

en meer uit het oog verliezende.

 

Zeeman zelfs niet geworden wiens

 

 

 

hart sneller vergat dan zijn ogen.

 

Zeeman ver van land man van zee.

 

Vanaf land de zee bezien alsof hij

 

 

 

vanuit zee het land bezag - Daar

 

ziet hij zich tussen de op het

 

droge getrokken boten verdwijnende

 

 

 

en verschijnende boven de golven

 

 

 

uit alsof hij in gelijke tijd

 

van de geredde de redder werd.

Meermin - Alsof zij als een palm
zo recht uit zee oprees alsof ze

uit de hemel nederdaalde met
veel kabaal van water schuim en
dons en blanker nog van vlees

dan het vlees van de vrucht die
zij eet terwijl zij deze eet -

Eerste liefde en laatste liefde
en beiden zeer gelijkende: foto
van een meisje en hond

in het gras. En de niet stuk
te slapen herinnering aan haar
in badpak terwijl zij dat

badpak voor hem omlaag trekt.

[p. 24]

Voor J. en C. van E.

Alsof het
meer niet mythisch was - Alsof

heel de zomer over afscheid zij
niet spraken en zijn mond niet op
haar mond af wil vliegen en ook

jaren later hij niet werkelijk

zee en oceaan zou bevaren -

Eiland dat het meer omringde.
Het meer dat land omsingelde:

grijze weide vol met wolken en
het eiland dat wreedaardig over
het eigen spiegelbeeld graast.

Zoals ook het verschil tussen
het dode insect en het dood
gemaakte tot niets vervliegt:

zo kon hij ook zijn liefde niet
bewijzen of juist niet bewijzen.

Eerst de een en toen de

ander vertrokken zij voorgoed
zich vestigend waar het meer op
zijn mooist is - Ook het meer

was niet hetzelfde meer.

De stoomfluit zingt al - En het
afscheid dreef al uit de haven.