De Revisor. Jaargang 13

[p. 37]

Jan Kuijper

Kor

Mijn vader zit in een club, waar nog een heleboel andere
mensen lid van zijn. Daar zijn mensen bij die zo oud zijn
als mijn vader zelf, maar ook oudere mensen, zoals opa,
en nog oudere, mensen die al bijna dood zijn. Soms gaan
ze ook echt dood. We krijgen dan een kaart in de brievenbus
met een zwart randje. Binnen dat randje staan
woorden. Ik probeer ze te lezen, want ik ken al veel
letters. Maar het is erg moeilijk. Vooral de naam van de
man of vrouw die dood is. Meestal is dat een naam die ik
nog nooit heb gehoord, en dan moet je heel goed kunnen
lezen om die naam te kunnen zeggen. Ik vraag dus aan
mijn moeder of ze de kaart voorleest. Er staan ook cijfers
op, en die kan ik helemaal niet lezen. Als ze alles heeft
voorgelezen zegt mijn moeder: die is dus tweeëntachtig
jaar, of negenenvijftig jaar, of nog wat anders geworden.
In de cijfers staat hoe lang de dode heeft geleefd.
Dan haalt mijn moeder de doos kleurpotloden uit de la.
De achterkant van de kaart is wit, en ik mag daarop
tekenen. Vandaag teken ik een vliegtuig, een wolk en de
zon. Op het vliegtuig schrijf ik kor, met grote letters.
Want het vliegtuig is van Kor. Kor zit bij mij in de klas.
Hij is groter dan ik, en hij speelt nooit met mij. Vandaag
waren we samen in de zandbak. Ik had een brug gemaakt
van zand, en die liet ik aan hem zien. Pas op, zei
hij, je moet niet zo diep graven. Dan kom je bij de
oorwormen. Ik zei: ik ben niet bang voor oorwormen,
want die doen niks. Mijn vader heeft het gezegd. Ja, zei
hij, maar er zijn ook orenkruipers, en die kruipen meteen
in je oor. En ze bijten en je krijgt ze er nooit meer uit.
Juf vroeg, waarom ik niet verder speelde in de zandbak.
Ik zei: ik heb geen zin meer, mijn brug is af. De andere
kinderen speelden nog wel in het zand. Kor ook. Ik teken
een zandbak op de kaart, aan de onderkant, onder het
vliegtuig en de wolk en de zon. En onder het zand teken
ik een oorworm en een orenkruiper. Ze zijn heel verschillend.
De orenkruiper heeft grote tangen, waar hij hard
mee kan knijpen. Hij steekt ze een klein beetje boven het
zand uit. Maar als er kinderen komen en ze willen in het
zand spelen, dan kunnen ze hem niet zien.