De Revisor. Jaargang 13



[pagina 60]
Dai Wangshu Regensteeg Alleen, met een opgestoken paraplu van oliepapier, liep ik aarzelend in de lange, lange en verlaten Regensteeg, ik hoopte een meisje tegen te komen, een droevig, met wrok vervuld meisje als een sering. Ze had een kleur als van een sering, een geur als van een sering; ze was treurig als een sering, klaaglijk in de regen, klaaglijk en aarzelend; ze liep aarzelend in de verlaten Regensteeg, met een opgestoken paraplu van oliepapier, net als ik, net als ik slenterde zij stil, afgetrokken, bedroefd en somber. Ze kwam zwijgend dichterbij, dichterbij, en wierp zuchtend een blik, ze dreef voorbij als een droom, als een droom bedroefd en verward. vertaling T.I. Ong-Oey