De Revisor. Jaargang 13



[pagina 51]
Paul Gellings De reiziger Zijn voet tussen een deur die klemt en langzaam sluit. Door de hand die hem liefhad en streelde werd die deur een muur. Tussen tederheid en geweld bestaat niets meer dan de weg naar het vliegveld, waar de chauffeur hem groet en laat staan. Later in de lucht ziet hij een donkere mantel gespreid over land van vroeger: de schaduw van verre tochten.
Klas Mijzelf overleefd kijk ik door grote open vensters naar beneden op het plein, waar ze staan te wachten. De zomer gaat weer over ruisend blad. Ze komen binnen en begroeten mij, zacht en speels in alles wat ze zijn. Iets als liefde vindt zijn plaats in dit gesprek, en in mij, als in een leeg en hoog lokaal, blijft een lichte klank wanneer ze gaan. Later wordt het stil, ook buiten, avond, nacht, lange tijd een ruimte als een bos, waardoor het weer gaat dwalen.