De Revisor. Jaargang 12

[p. 58]

Jos Houtsma
Temple d'Amalthée
loquitur Frederik II van Pruisen, 1732

1

in 't eerste schorre hijgen van de ochtend
speel ik met mijn bediende federsdorf
dwarsfluitduetten in mijn park in ruppin -

mijn temple d'amalthée

onverbiddelijk, onweerstaanbaar lokt
onze muziek de herten uit het bos.
ze zien ons staan in onze stenen schelp:

mij klein, onrustig, door en door verdorven;
hem lang en blond en zwijgzaam; ingetogen;
intelligent... een kobold naast een mens.

walgelijk!

maar soms spelen we als goden.

2

august de sterke, le roi de pologne
die er in al zijn kleren uitziet of
hij is weggelopen uit een kermiswagen,
heeft onder zijn spierwitte hoge pruik
de grauwe stekelharen van een slager.

ik heb het zelf gezien, in '28,
toen we samen zijn mooie dames neukten.
car il a fait de moi un libertin.

mais, ça fait rien. je l'aime beaucoup plus
que mon père le roi de prusse. een slager
doodt om het vlees. dat is honderd keer beter
dan de stupide hartstocht van de jacht.

3

1732. in mijn park
in ruppin. ik schrijf stijve franse verzen
of probeer op mijn dwarsfluiten van quantz
met mijn allertederste embouchure
de stuntelige avances te vergeten
van de prinses van brunswijk wolfenbüttel
die binnenkort mijn leven komt verzuren.

de koning van polen is gekrepeerd.
een drinkgelag met grumbkow, die er zelf
naar ik hoor ook bijna in is gebleven.

niet dat het me iets schelen kan. de wereld
is vreselijk. de mensen zijn net beesten.

Frederik de Grote, 1712-1786.

Op 20-jarige leeftijd leefde hij op zeer gespannen voet met zijn vader, Frederik Willem I, en werd hij zo ongeveer verbannen naar Ruppin. De Temple d'Amalthée is een roerend stijf 18de-eeuws tuinhuisje dat nog steeds in het park van Ruppin schijnt te staan. Ik ken het van een foto.