De Revisor. Jaargang 11

Eva Gerlach

Domicilie

Op rolschaatsen gaan zij hun dunne haren
stromen voorbij het raam in licht geschreven
Ik lees hun omtrek hun gezeefd bestaan

In mij gevestigd krijgen zij substantie.
Bloed stroomt door hun op- en neerhalen, been
wil om hun vlucht, hun vedergewicht heen.
Hun monden vol van marge vallen zij
mij toe, stil laten zij zich neer in mij,
stil brengen zij zich met mij in verband.

Alsof zij van adres veranderd waren
Hun indrukken in mij achtergebleven
Hun stof hun smaak restanten van hun naam

Maar het is zeker dat zij hier nog wonen.
Ik hoor hun stappen op de trap. Ik hoor
hun klok de uren slaan. Ik hoor hun hond
janken van smorgens vroeg tot savonds laat.
Ik hun huis dat zwart in het donker staat.
Zij ademen niet. Zij wisselen geen woord.
Bevend, onzichtbaar voor het oog vertonen
zij zich in mij als leven in een wond.