De Revisor. Jaargang 9

[p. 29]

Ludo Pieters

Historisch

Dr Johnson zei: hun weer is niet aangenaam,
toen hij in Portree een schip zag, klaar
om de natives naar Amerika over te brengen.

Het is maar hoe je het ziet,
zag, het zagende, knagende
van de zee op de rotsen;
langzaam komen gestalten,
druipend van water het land op,
steeds verder, steeds hoger,
tot de ruimte gevuld is,
in de mist staan de stenen
tot er niets meer is,
niets bekends, niets vertrouwds
en je geen hand meer voor ogen kunt zien.

Skye

‘Als je je leven hier hebt verdaan’,
dan helpt geen wolkenfloers
om de roodverbrande top van de berg,
geen stralend streven naar grootheid,
geen vergeving van schulden meer,
‘dan heb je het hier voor eeuwig verdaan
tot in de verste uithoek op aarde’.
Laat de plaggenhut zijn grappige wanhoop
in het troosteloze grauw op de helling,
de ellende van hen die verscheept werden
op weg naar de toekomst is niet te overzien.
Wie hier nu landt in deze spiegelende kou
komt aangezicht tot aangezicht
met iets, ja met wat? maar één ding is zeker,
door merg en been gaat hier de regen.