De Revisor. Jaargang 8

Piet Meeuse

Groot wild

De bossen, blakend van de najaarskoorts,
Onthullen hemelscherven in glasheldere plassen,
Maar wie iets van betekenis wil verrassen
Schrikt van een stem die hem niet toebehoort.

In weke bodem raakt het zoeken snel ontspoord.
De bladgewelven druipen op de jassen.
Niet één stukje wil in onze puzzel passen
En elke open plek blijft enig in haar soort.

Doodstil branden de bomen al hun blaren
Op in diepe concentratie. Radicaal
Formuleren zij hun ruimte in een taal
Die hout snijdt tot een wijdvertakt gebaren.

Hun streven blijft gegrond. Wij speuren naar een
Prooi die ons ontgaat. Oeroud verhaal:
De jacht maakt ons gejaagd; tot wild vertaald
Vluchten wij voor het schot uit door de varens.