De Revisor. Jaargang 8

[p. 43]

Ad Zuiderent

Gebaar van verstandhouding

Bewaar mij voor de mythe, maar gebaar
van liefde, haar en hand ineen tot troost.

Versteend is mijn verstand; ik heb gedroomd
van kinderbeelden. Breng jij ze tot leven.

Het is een oud verhaal (uit welk vreemd land?)
dat men een kind als het te vroeg wil lopen

de benen afsnijdt schuin boven de knie:
een halve tors waaruit nieuw leven groeit,

op kleine kamers één met het tapijt,
met de gazons vereend in dichte tuinen.

Dat is om het behoud van vrede in 't gezin,
zodat men niet meer slaan hoeft tot het lijkt.

Is ook jouw droom van opvoeden zo streng?
Zoek mij dan op, want ik begrijp het slecht.

De vloer was marmer en de tors van steen
(ik kwam door jaren van verstand niet heen).

Raak mij toch aan, met voorwerpen begaan:
gebaar van mythe, houw in steen mijn naam.