De Revisor. Jaargang 7

[p. 12]

Marcel Koopman

Punt van vertrek

Er is veel sneeuw gevallen.
Zuivere myriaden sterren
bedekken schip, trossen en wallen.

De hemel buigt diffuus.
Een bol gordijn van grijze pluche
omgeeft de mast.
De misthoorn waarschuwt op de tast.

Ik weet, wij varen uit. Over een uur
is slechts de stilte om ons heen.
De zee staat open als een schuur.

Er is mentale averij op til.
Ik tracht vergeefs
de naald van het kompas
te voegen naar mijn wil.

Windstil

Een roerloos vlak.
De zee is een gigantisch wak
binnen het ijs van ons bestaan.

De zon, de zee en wij.
Het land is niet -
al is het soms vlakbij.

Wij zingen: Walrus, Captain Kidd.
De bootsman teert de sloep
waarop een kapmeeuw zit.

Dit is ons bloed,
van hier tot aan de kim.
Er zwermen misschien vissen in,
en dat is goed.

Dan daalt de zon
en vormt terwijl ik buiten sta,
drukkend op de horizon,
een omega.

[p. 13]

Fruits de mer

De zeeman wordt vanzelf religieus.
Zijn shag gaat uit in de wind
en het deert hem niet als hij geen vuur meer vindt.

De geur van de touwen
gleuft hem dieper in de neus
dan geur van vrouwen.

Een leugen is de vaste grond,
omdat zij niet beweegt.
Op aarde is geen cirkel rond.

Hij kiest de zee met, maar
zij heeft hem uitverkoren.

De zanier op het water staat
in rust nabij de korenmaat,
en waar het zaad valt laait
de vrucht op in perfecte waaiers.

Middag

Lichtjes tikken hoeveklopjes
tegen romp en ankerketting.
't Schip is duidelijk in z'n nopjes,
aait voorzichtig paardekopjes.

't Zijn Neptunus' lievelingsdieren
die hun manen teder schudden.
Vaar behoedzaam door de kudden
om hun warm festijn te vieren.

Vachten, lange natte flanken
die verrukt ellipsen dansen.
Groene witte bladerkransen
hangen vrij om onze ranken.

Volle ronde waterbillen.
Staarten, flemende penselen.
Vrijend zacht de schacht omspelen.
De fluwelen kiel optillen.

Hoor, het briest in onze zeilen
vriendelijk; het is maar spelen.
Hoor, het hinnikt in de steile
schoten. Gonzend rilt de reling.

Heilig in de hangmat doezen.
Veilig paardje rijen.
Milde zon. Soezen.
Heiïg glijen
poezen.