De Revisor. Jaargang 6

Rob Schouten

De ongetrooste dood
(naar de Polonaise-Fantasie van Frédéric Chopin)

Magnaten die plechtstatig langsmarcheren,
driekwart, uit alle macht en in de maat,
trachten hier mondjesmaat te prolongeren
maar as die weinig heel laat van hun staat.
Er is wat afgezworen en gedefileerd
voordat hun pleit ten slotte was beslecht;
hoe hebben zij in 't krijt gefantaseerd,
het hof heeft al hun eden afgelegd.
Aäronskelken hebben hen voorgoed beloken
en mollen trekken weeklagend voorbij;
hun heldenrol met elegie gewroken,
ze haten het en hopen op stampij,
zich tegen deze afloop om te draaien
om eenmaal toch victorie te gaan kraaien.

Allegro, molto agitato
(naar de Etude opus 10 no. 9 van Frédéric Chopin)

Dupe van iets of iemand, heel de tijd
maar door weet ik hoevele straten hollen
en stilstaan met steeds in dezelfde rollen:
tegels, voeten en nerveusiteit.
De ergernis om ontoereikendheid,
zeg om het vierkant dat maar niet wil rollen,
de zeilen die de andre kant op bollen,
en nergens pauze voor nietszeggendheid
want stilstaan is onmiddellijk een lift
van de daar juist passerende doodsdrift,
dat roestig piepende scharnier des levens.
Een vogelvlucht van niets en alles tevens.
En dan de vreemde stilte buitengaats
op een wel uiterst vege pleisterplaats.