De Revisor. Jaargang 6

Ad Zuiderent

Naar buiten

Buiten, het dood seizoen. Ik schrijf mijzelf
voor 't laatst, neem ik mij voor, je huis voorbij.
Mijn tochten door de stad blijven alleen
bekend als woorden tussen jou en mij.

Zag je me niet? Je stond zo hoog,
haast in de dakgoot, aan de zon verwant.
Je kon met mij ik weet niet wat beginnen,
als je je even boog over de rand.

Wie ging toen weg? Ga toch op dak: je hebt
het zo gewild. Moest ik de sterren van
de hemel fluiten? Als sneeuw die smelt viel
in de straat vuil licht. Daar stond ik buiten.