De Revisor. Jaargang 5

Herman De Coninck

Ik kijk naar buiten, naar het uitzichtloze

dat nu stilaan mijn uitzicht is geworden:
een klimroos zonder rozen, verdorde
dingen, een door koude bij mekaar gebeden
rijm op alle takken, de ouwe klare
mare van de winter, alles is helder niets.
Een tuin vol mist. Vastgevroren verleden.

En een nergens willen thuishoren
dat hier wil blijven. Ik. Jij.
En een verloren-
zijn dat makkelijk te vinden is:
Berchem, Cogels-Osylei.