De Revisor. Jaargang 5


Hans Kok Eerste les zo had ik je dan uitgelegd de zin van zon en eeuwigheid al dit, zei ik en ook de ruime duisternis is onverschilligheid ook had ik je de ware aard van zegening en god verklaard wie er nu kiest jij of het lot je huilde wat maar heel bedaard
Kind het was weer kermis inde stad kleurig als altijd in mei zij zat als een wijze chinees in het autootje staarde door de herrie om haar heen opzij niet naar mij nee verder verder naar iets voorbij het hoge rad en de daken met de lichtreclames aan het stille in haar ogen keek zij zich zat
Onder vrienden i de dag is zacht geweest en gedoofd in het dunne nieuwe licht van de gloeilamp staje en zwaai je goedmoedig, waarachtig moment van vriendschap: dat ik traag achteruit van je erf afdraaiend de koesterende zoemtoon van onze woorden thuis weet en vergeet ii wuif dit niet weg: dat ik een hard schip ben met een sterke motor en een grote wentelende kracht in mijn schroefas die de schroef rondslaat, het water aandrijft en het land daaraan vast zodat het wegdrijft, ik doe dat waarachtig moment van mededeelzaamheid: dat jij afdrijft en dat ik van deze beweging onder vrienden de motor ben