De Revisor. Jaargang 4

[p. 12]

Hans Tentije

Hoe 't is

Wind, steek mosgrijs over ons op, kom
over wat al is aangericht en in 't uitgelopen wit
hier van 't ogenblik aan verte tenietgaat
dit uitzicht van steeds snijdender lijnen

niet door vlakbijstaan bewasemd
maar langzaamaan uit 't denken weggewist
ligt daar beneden wat 't kijken nogmaals oproept
een huivering onder 't klamme peau de suède
ontvouwt zich, opties als 't bedrog
de leegte

mosgrijs: tijd als rijp
op alle takken, bevroren bluswater
dat zich stort over de balkons

pas gemaaid 't gras en de klaver
langs de weg naar omlaag; afdalen naar
de tuin waarin 't tafelkleed met klemmen is vastgezet
en 't ijs smelt binnen de kringen van de glazen
de hond, bijna blind, aan onze voeten

wat achterblijft blijft als mot op de prei
tot er niets meer van over is - en alles wordt

zoals 't altijd was

Fajoem

Er zijn plaatsen te over, er is altijd tijd te kort
de kaart op de vouwen versleten wordt 't gat in 't midden

een plek om te gaan liggen: Hotel Angleterre, een klaproosveld
langs de IJzer, diezelfde uitgang van de ondergrondse -

Land van 't Meer, verdampt is 't water tot glinsterend zout
ontoereikend kleine rantsoenen voorde doden

hun oogleden niet met goud beschilderd in dit zand
staan op 't linnen van hun windsels de gezichten die ze hadden, als

dringt door 't gaas opnieuw iets van leven
dat, hoe dichtbij ook, door niets meer kan worden achterhaald

al lijkt 't trillen van de middag nog even dat van hun wimpers
elke beweging blijft voorgoed achterwege

en in de onafzienbare hitte is 't kijken verglaasd
tot helderheid van enkel oogwit

de verblindende oogopslag van dit moment

El Fajoem, ‘land van 't meer’, provincie in Egypte, vindplaats van de zg. Fajoem-portretten, waarbij soms ook op de windselen van de mummies de portretten van de gestorvenen werden geschilderd.

Hotel Angleterre: naam van 't Leningradse hotel waarin de dichter Jesenin eind 1925 zelfmoord pleegde.