Gabriele Wohmann
Ik weet dat ook niet beter
Ik weet dat ook niet beter
Ik kan dat ook niet afdoender beantwoorden
Niet eens en voor al en precies zo
Niet algemeen geldig en precies zo niet
Ik hoor ook tot de bezittende klasse
Uiteraard, zeg ik, je kunt een stellingname van mij verwachten
Zeker, voor de minderheden enzovoorts
En meer nog en bovendien nog
Maar natuurlijk, zeg ik, beslist, zoveel ik kan
Maar eerst moet ik eens dit volgende levensteken van mij de
baas, deze volgende kleine hartslagstoring
Maar de door mij bereikte veranderingen
Zijn nauwelijks aanwijsbaar
Maar natuurlijk, ik bezit bijvoorbeeld
En ook een houding, een geldig rijbewijs, een stofwisseling
En ook een verterend konflikt
En het meer van de bezitter bezit ik ook, ik bezit het mede
Ik bekijk het namelijk, ik zal het me zelfs herinneren
Nee, dat wil ik niet, zeg ik
En meer over de heersende verhoudingen
Maar als ik 's morgens toch weer begin
Maar als ik deze reis nu toch weer maak
Maar als ik dagelijks toch weer met deze details verder ga
Met deze weerstanden en spierverrichtingen, verdomme: dit
Met dit proces verder ga, van een piepklein monster
Met mijn momenten, met het listige overleven
Heb ik dus toch weer ingestemd, ik ben niet accoord
Ik heb mijn nieuwe poging met mijzelf, deze dag, toch weer
En terwijl ik mij met de komende 24 uur verder vergiftig
Zoals dat hoort, zoals jij en ik, maatschappelijk-politiek geïnte-
greerd en altijd ergens present
Is er desondanks geen discussie
Tussen mij en de Bondsdag
Tussen mij en de wereldvalutaconferentie
Tussen mij en de Derde Wereld
Tussen mij en het Instituut voor Bodemonderzoek
En de arbeidersklasse en het centraal comitee
En niet eens met jullie die mij te na staan
Want ik bepleit nog eenmaal uitstel
Want ik zou graag nog eenmaal andere nieuwtjes horen
Dan die over jullie, over jullie successen met jullie krises
Nee, geen twijfel aan mijn vlekkeloze denkwijze
En ik geef ook antwoord, toen me geïnformeerd, open, ik zet
mijn handtekening, ik geef
Terwijl ik zeer alleen, exclusief, gewoon voor mezelf
Zonder verslag, uiterst individualistisch temidden van mijn
dodelijk verlopend privé-leven
Aan de Belgische kust dagelijks verdrink
En dat is niet eens alles
Dat is nu werkelijk helemaal mijn zaak
Zeer waarschijnlijk ook nog in het volgende en daaropvolgende
Zet ik mezelf op het spel.
‘Ich weiss das auch nicht besser’. Uit: So ist die Lage, Eremiten Presse. Düsseldorf 1974.
Vertaling: F.S.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd