De Revisor. Jaargang 3

Wim Busink

hij overschreed de grens die ouderdom
scheidt van de tijd waarin je nog kan hopen
hij droeg de last en moest gebogen lopen
doordat de dood al op z'n schouder klom

en daar bleef zitten als een tamme kraai
de snavel klaar om ergens iets te pikken
een tijdbom die onschuldig ligt te tikken
maar plotseling ontploft van ie wie waai

en weg de ziel z'n broze woning uit
een blinkend stuk bestek dat is gestolen
uit de ravage waar de nabestaanden dolen

en zoeken naar de diep gezonken schuit
waarvan de schat onvindbaar is want hij
zit al bij god die zegt dat was van mij