De Revisor. Jaargang 2

[p. 35]

Sylvia Plath
Vertaling Anneke Brassinga

Dood & co.
Death & Co.

Twee, natuurlijk zijn ze met z'n twee.
Zo vanzelfsprekend lijkt het nu -
De een die nooit opkijkt, wiens ogen zwaar gerand
En puilend zijn, net als bij Blake,
Die te koop loopt

Met geboortewee, zijn handelsmerk -
Bijtende striem van het water,
Het naakt
Kopergroen van de condor.
Rood vlees ben ik. Zijn snavel

Klapt terzij: ik ben hem nog niet toegevallen.
Hij zegt dat ik op foto's niet mooi ben.
Hij zegt dat de ziekenhuisbaby's
Er zo lief bijliggen in hun
Koelcel, een simpel

Plisseekraagje om de hals,
Daaronder Ionische doodshemdjes
In pijpplooien,
Twee voetjes daaronder.
Glimlachen en roken doet hij niet.

De ander wel,
Die met lange, aanvallige haren.
Een bastaard,
Aan glans zich masturberend.
Die zich bemind wil zien.

Ik sta bewegingloos.
De vorst maakt een bloem,
De dauw maakt een ster,
Doodsklok,
Doodsklok.

Iemand is er geweest.

Gesneden
Cut

Wat een sensatie -
Mijn duim in plaats van een ui.
De top eraf,
Op een soort scharniertje

Na, van vel,
Een flap als een hoed,
Doodsbleek.
Dan: het rode pluche.

Kleine pelgrim,
De Indiaan heeft je gescalpeerd.
Je kalkoenlellen-
Tapijt stroomt

Pal uit je hart.
Ik zet mijn voet erop,
Mijn fles champagne
Stevig in de hand.

Een plechtigheid is dit.
Uit een kloof
Stort zich een miljoen soldaten,
Roodrokken, stuk voor stuk.

Aan wiens kant staan ze?
O dwergmensje
Van me, ziek ben ik.
Een pil heb ik geslikt om te stillen

Het iele
Papieren gevoel.
Saboteur,
Kamikaze soldaat -

De vlek op je
Tulen Ku Klux Klan
Baboesjka
Wordt donker en smoezelig en als

Het gebalde moes
Van je hart
Stuit op zijn kleine
Molen van stilte

Wat spring je dan -
Getrepaneerde veteraan,
Meisje vies,
Domme duim.

(Uit: Ariel)