De Revisor. Jaargang 2

[p. 79]

R.A. Basart

Berichten

Weer met de zon voor niks vroeg opgegaan;
de ganse dag vergeefs gewacht
op de Messias.
Nu daalt de duisternis, als stof,
op wat geen schaduw is van vroeger.

Bedankt. Maar in de gloria... nee, niet
bepaald. Ik zit hier maar te zitten met je
natte ansicht op mijn schoot, tuur in de

kille achtertuin en luister naar de kolen
die verschuiven in 't fornuis, waarbij, o,
eeuwig de pantoffels smeulen... (Zeg

nu zelf: wat leven is dat voor een boerjongkerel!)
En telkens weer probeer ik
kom terug te schrijven - tevergeefs, het

zal je nooit bereiken, nooit zolang mijn
linkerhand de rechter achtervolgt op het
papier en uitwist wat zojuist geschreven is.

De vader

Zover men zien kan: troep. En hij,
kapot van moeheid, baggert knorrend
rond, en peinst: ach, kreeg ik vóór mijn dood
de boel nog wat aan kant: een boom
der kennis hier, een slang, wat dieren...
Dan, na wat lusteloos gegraaf,
ziet zijn reeds brekend oog tussen het vuil
een spiegel, dof en hol, maar vrijwel gaaf.